Yıl bindokuzyüzküsür, Antalyada mevsimlerden yaz. Magnum dondurmaları yeni çıkmış, çok pahalı. O paraya öküz alınırdı yani. Halbu ki, ben gittim dondurma aldım.
İki tarafı ağaçlı bir yolda yürüyorum, bir yandan da dondurmamı hüptürüyorum.
Yukardaki ağaçlarda kuşlar cıvıldıyor.
Yürürken farkediyorum ki önlüğüme dondurmadan dökmüşüm. Damlamış, çikolatası uzamış.
"Tüh!" diyip sıyırıyorum dondurmayı parmağımla önlüğümden. Götürüyorum parmağımı ağzıma.
Ama tadı şekerli değil. Bilakis ekşi. Kumlu.
Kuşlar daha bir şen cıvıldamaya başlıyor o dakika tepemdeki ağaçta.
Sonrasını hatırlamıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder